حسرت انجام ندادن، خیلی دردناکتر از پشیمانی از انجام دادنه

خیلی غمگین کننده است می دونم،ما عادت کردیم خودمون را محور عالم بدونیم اما واقعیتش اینه که  آدمها فقط خودشون و در نهایت خانواده شون براشون مهمه و زیاد ذهنشون را درگیر بقیه آدمها نمی کنن

شما کافیه محل کارت را عوض کنی، دانشگاهت تموم بشه، خونه رو جابجا کنی تا ببینی هیجکدوم از اونایی که نگران نظرشون بودی، واقعا بهت فکر نمی کنن

وفتی اینطوریه ،خب حیف نیست که بخاطر اونا دست از آرزو، علائق و یا حتی مدل لباس پوشیدنت بر داری؟

دوستی دارم که برای بدست آوردن رضایت پدرش، درسخوند، سر کا رفت و ازدواج کرد ، حالا برای رضایت همسرش  کار را رها کرد، و بچه دار شد 

و فقط من به عنوان یک دوست صمیمی و قدیمی می دونم چه استعدادها که نداشت و چه آرزوهایی

هر کار که دلتون میخواهید بکنید