لذت کتاب خوانی در یک روز بارانی

بین این کتابهای ارسالی دوستان ، کتابی بود با نام محلول هفت درصدی  درباره  ماجراهای شرلوک هلمز. کتاب از چند جهت برایم جالب بود: یکی اینکه  فیلم یا سریالی از این ماجرا ندیده بودم،

  دوم اینکه نویسنده اش خالق شرلوک هلمز نبود ، 

سوم موریارتی آن خیلی متفاوت بود با   آنچه  می شناختیم

 و آخر از همه و جذابتر از همه اینکه  پای زیگموند فروید هم به داستان باز شده بود و رابطه این دو  موجود هوشمند با یکدیگر و گفتگوهایشان خیلی خوب در آمده بود

حالا دارم کتابی از اگاتا کریستی می خونم که این هم برایم داستانش آشنا نیست

تصویر تلخ یک نقاش

در سریال پوارو با آن بازی حیرت انگیز، جایی به هستینگر گفت:  فرق تو با من این است که تو نگران دختران جوان و زیبایی هستی که به کمک احتیاج دارند و من 

در فکر پیرزن های هستم که هیچکس به آنها کمک نمی کند

به نظرم تفاوت  پوارو و شرلوک هم در همین وجود احساسات در اولی و فقدان جذاب آن( و یا پنهان بودن آن) در دومی است